De vrije jaren ’70 zijn voorbij en maken plaats voor de conservatieve jaren ’80. Angst viert hoogtij. Angst voor de politiek, de maatschappij, de liefde… Angst voor het tot dan toe onbekende aidsvirus. Alle personages moeten omgaan met tegenslag en ziekte, maar hun aanpak is zo radicaal verschillend dat ze elkaar kwijtraken.

Tony Kushner portretteert in 1992 een stel dolende zielen die zich een weg door het leven banen in het New York van de jaren ’80. Aids slaat wild om zich heen, de Amerikanen hebben er twee termijnen Ronald Reagan opzitten, de heersende moraal is drukkend, gaten in de ozonlaag bedreigen de mensheid en New York is een immense religieuze smeltkroes.

Maar met Angels in America krijg je meer dan een sneetje geschiedenis op je boterham. Het stuk toont hoe je als mens elke vorm van crisis te lijf kan gaan. Fantasie en werkelijkheid lopen door elkaar heen. Hallucinaties, dromen en leugens wisselen elkaar in ijltempo af. Onderdrukte gevoelens en angsten krijgen in die schijnwereld, al dan niet aangemoedigd door een portie valium, een intense ontlading: Harper keert haar Joe de rug toe en Prior kiest resoluut voor het leven. Die vlucht uit de werkelijkheid stelt de auteur ook in staat om figuren bij elkaar te brengen die mekaar nooit tegen het lijf zouden lopen in die veel te grote stad in die veel te grote wereld.

In de figuur van Roy Cohn koppelt de auteur bovendien het persoonlijke aan het politieke. Die omstreden advocaat speelde tijdens de communistenvervolgingen door de FBI een dubieuze rol. Ethel Rosenberg, één van zijn slachtoffers, neemt vanuit een parallel universum wraak door Cohn op zijn sterfbed te tergen tot hij erbij neervalt. Roy Cohn is de verpersoonlijking van een reactionair Amerika dat ten onder gaat aan lafheid, egoïsme, hoogmoed, dubbelmoraal en persoonlijk gewin.

Cohn is echter niet de enige personificatie van het kwaad. Zowat iedere figuur in dit stuk is ergens verloren gelopen, niet in het minst de engelen en hun opperwezen. Totaal incompetent, stuurloos en al even gefrustreerd als hun ondermaanse tegenhangers gaan ze tekeer.

Dit is een verhaal over hypocrisie, onvermogen en hoogmoed, maar vooral over de kracht van liefde, vriendschap en verbeelding. De emoties kennen eb en vloed, gaan tot aan het plafond en tot diep in de grond. De personages worstelen met zichzelf en met elkaar.

In goede en kwade dagen, in ziekte en gezondheid, tot de dood ons scheidt?