Kerekewere is een podcastreeks waarin Brecht Castel op zoek gaat naar het verhaal van zijn vader, die 21 jaar geleden uit het leven stapte.

Een aangrijpende zoektocht die mij deed denken aan “4.48 Psychosis”  van Sarah Kane en aan het taboe dat op geestelijke gezondheidszorg rust.

4.48 Psychosis is Kane’s laatste tekst die ze schreef in een toestand van diepe depressie, een paar maanden voor ze op 28-jarige leeftijd uit het leven stapte.

Het is een bewogen en zinderende gedachtenstroom die niet alleen de pijn en de angst om te leven verwoordt, maar ook de liefde om te leven en het willen leven ter wille van de liefde. 

David Greig, een vriend van Kane, schreef in de inleiding van haar verzameld werk:  focus op de literaire kwaliteiten van haar werk, niet op de ‘mythologie van de auteur’ . 

In 4.48 schrijft Kane: “Ze zullen van me houden vanwege datgene dat mij vernietigt | het zwaard in mijn dromen | het stof van mijn gedachten | de ziekte die broedt in de vouwen van mijn geest.”

Het gefragmenteerde en het niet-lineaire van de tekst weerspiegelt de fragmentatie en de grilligheid van een complexe en strijdende psychotische geest. In 24 fragmenten geeft Kane een inkijk in het denken, voelen en handelen van iemand die geconfronteerd wordt met de brutaliteit van ernstige depressie, medicatie en psychose. Iemand die strijdt met leven en dood, met de liefde.