Robert Vaes, staatssecretaris voor Buitenlandse Zaken, geniet heel wat aanzien in de samenleving. Zijn vrouw sluit haar ogen voor de duistere kantjes van zijn persoonlijkheid. Maar dan komt mevrouw Bouve aankloppen. Zij chanteert Robert Vaes met zijn niet zo koosjere verleden, zodat hij voor de keuze staat: ofwel begeeft hij zich nog dieper in het kluwen van frauduleuze praktijken, ofwel valt hij van zijn voetstuk.

Nobelprijswinnares Elfiede Jelinek herwerkt Oscar Wildes Ideal Husband uit 1895 tot een frappant en beklijvend hedendaags meesterwerk over de politieke moraal. Een moraal als die van Yves Leterme, die de regering vanuit de oppositie toebeet: “Wie gelooft die mensen nog?” Na de Fortis-affaire keerde die uitspraak als een boemerang in zijn gezicht terug.

Elke gelijkenis met bestaande personen, gebeurtenissen en activiteiten berust uiteraard niet op toeval. Intussen lijken de actuele gebeurtenissen het stuk namelijk in te halen. Het ene witwasschandaal wisselt het andere af en overal duiken documenten op die belastingontduiking op de Bahama’s of in Panama bewijzen. De Optima-commissie komt stilaan op stoom en probeert Jeroen Picqueur op de knieën te krijgen. En hoeveel geld zou er al versluisd zijn om megalomane projecten als Uplace en de Oosterweelverbinding te financieren?

Een voorbeeldje uit de Bahama’s Leaks: voormalig EU-commissaris voor Mededinging Neelie Kroes. Terwijl zij achter belastingontduikers aanzat, pleegde ze zelf belastingfraude. Samen met haar Jordaanse zakenpartner Amin Badr el Din had ze een offshorebedrijfje op de Bahama’s, hoewel ze meermaals verklaarde geen offshorebezittingen te hebben. Bovendien zei ze dat ze na haar termijn in de Europese Commissie geen verantwoordelijkheden in het bedrijfsleven zou opnemen. Enkele jaren later was die belofte al vergeten en werd Kroes voorzitter van de adviesraad van taxibedrijf Uber. Welke onfrisse zaakjes zouden er de komende maanden nog aan het licht komen? Deze machtsgeile vrouw komt nu en dan in nauwe schoentjes, maar slaagt er telkens in om haar vel te redden.

Op den duur raak je gefrustreerd door dergelijke verhalen. Het onbegrip in de ‘haute finance’ neemt toe en kan niet getemperd worden. Sommigen reageren schouderophalend, anderen bijna wanhopig. Hoe is het mogelijk dat banken een handvol jaren geleden door de belastingbetaler moeten worden gered, terwijl ze nu een miljardenwinst opstrijken? De machthebbers leven in een artificiële werkelijkheid waarin ze hun acties becommentariëren alsof er niets aan de hand is. Het is aan u om de goednieuwsshow op het einde van het stuk te doorprikken.